Gepubliceerd als intro-artikel voorin kerkblad Samen.

Aangenaam kennis te maken! Graag maak ik van deze gelegenheid gebruik om mezelf voor te stellen. Sinds 23 september ben ik de nieuwe dominee van de prachtige gemeente van ’t Woudt – Den Hoorn.

Hoe is dat zo gekomen..

Mijn jeugd ligt in Voorthuizen, een dorp op de Veluwe. Geloof en kerk speelden een belangrijke rol bij ons thuis. Als kind hield het me bezig; het trok mij. Als tiener beloofde ik God eens om mijn leven te besteden in Zijn Koninkrijk. Ik schrok toen ik die belofte deed. Okay, ik heb iets beloofd aan God, maar wat kan ik dan doen, wat betekent dat? Ik groeide op in een context waarin vrouwen geen kerkelijke ambten bekleden. Zelf vond ik toen ook dat ik om die reden geen predikant kon worden. Dus het werd Geschiedenis. Een prachtige studie. Maar Theologie bleef trekken. Ik ging werken in het bedrijfsleven, op het gebied van Human Resources. Dit heb ik jarenlang met veel plezier gedaan. Ik kon er veel in kwijt. Maar niet mijn hele hart. Tegelijk merkte ik dat ik dat wel kon in de kerk. Vanaf mijn studententijd in Utrecht raakte ik betrokken bij de Jacobikerk in Utrecht. Door de jaren heen ben ik steeds meer betrokken geraakt bij deze gemeente. Afgezien van een paar jaar buitenland (Amerika) is deze gemeente mijn thuis geweest tot mijn verhuizing naar Den Hoorn. Mijn bezig zijn in de Jacobikerk gaf mij zoveel vreugde dat ik ben gaan beseffen dat God mij wel degelijk roept in de kerk. In 2008 ben ik Theologie gaan studeren, gevolgd door de predikantenopleiding aan de Protestantse Theologische Universiteit.

Mijn weg naar ’t Woudt – Den Hoorn..

De mooiste dingen in ons leven vallen ons toe – en we danken God. In Utrecht werd ik verrast door vreugde die ik vond in de kerk, bij God. Ongeveer een half jaar geleden kreeg ik contact met de gemeente van ’t Woudt – Den Hoorn, dorpen waar ik aan het begin van dit jaar nog nooit van gehoord had. De mooiste dingen in ons leven vallen ons toe – en we danken God. Juist datgene wat je zelf niet hebt gepland, wat je zelf niet hebt georganiseerd. Deze gemeente kwam op mijn pad. Ik werd verrast door vreugde. Vanaf het eerste contact. Een vreugde die bleef, die duurzaam bleek te zijn. God spreekt tot ons op verschillende manieren. Ook door vreugde die Hij legt in ons hart. Ons leven gaat vaak zo anders dan we denken. Mijn leven is zo anders gegaan dan ik had gedacht. Ik dank God. En als gemeente hebben we samen Hem gedankt afgelopen zondag.

Hoe bevalt dat zo, van de stad naar een dorp…

Dat is een vraag die menigeen mij stelt. Het antwoord: Goed ! De afgelopen maanden ben ik veel bezig geweest met afscheid nemen. Afscheid van mijn werk, afscheid van Utrecht, van mijn huis en vooral afscheid van de Jacobikerk. Dat heb ik gevoeld. Dat geeft aan hoeveel zegen ik daar ontvangen heb en hoezeer ik met die gemeente verbonden was. Het is heerlijk om nu hier te zijn geland. Ik ben overrompeld door de explosie van hartelijkheid waar ik mee word verwelkomd. Hartelijkheid die zich uit in thermoskannen koffie en eten op de verhuisdag, een stroom aan kaarten, een huis vol bloemen, uitnodigingen van allerlei kanten vanuit de gemeente en daarbuiten. Hartelijkheid die zich ook uitte in de dienst van bevestiging en intrede. Door de woorden vanuit de kerkenraad, de kinderen die mij toezongen in de kerk, de hartelijkheid van de verschillende sprekers na afloop van de dienst en de stroom aan mensen die mij kwam feliciteren.

Hartelijkheid van mensen verwijst ook naar de hartelijkheid van God. Hij overlaadt ons met Zijn goede gaven, vanuit Zijn hart dat klopt voor ons. Wanneer we Jezus zien, kijken we God in Zijn hart. Ik zie uit naar de toekomst, naar het samen gemeente van Christus zijn, in mijn eigen gemeente en in de bredere contacten in Midden Delfland en in het Westland. Graag tot ziens !

Ds. Barbara Lamain

’t Woudt – Den Hoorn