‘Kijk eens om je heen, zie je wat God ons geeft? Zoveel moois voor in ons leven. God schiep alles zo voor ons, omdat Hij zoveel van ons houdt.’ Het themalied van de Vakantie Bijbel Week echoot nog na in mijn hoofd. Wat was het een feest om samen de Vakantie Bijbel Week mee te maken ! De Rijstuin was omgetoverd in het ‘VBW museum’ waar allerlei schatten te bewonderen waren. Wat prachtig om met zoveel gemeenteleden samen te werken om zo’n week te organiseren voor de kinderen. We mochten kinderen verwelkomen uit onze eigen gemeente, en ook allerlei andere kinderen: uit Den Hoorn, Delft, Wateringen, Schipluiden. Onder de bezielende leiding van Sandra Keyzer die deze week geweldig georganiseerd heeft, samen met een indrukwekkende groep vrijwilligers. Een week waarin we hebben gezongen, gebeden, Bijbelverhalen hebben gehoord, we allerlei mooie dingen hebben gemaakt en ook veel plezier met elkaar hebben gehad. Ook een week waarin we echt het gemeente-zijn konden ervaren: jong en oud hielp even enthousiast mee.  

Het thema was ‘Schatrijk’. Wanneer ben je schatrijk? Ben je schatrijk als je veel geld op de bank hebt staan? Misschien… maar al heb je veel geld op de bank staan, er komt een keer een dag dat dat geld er niet meer is; en er komt een keer een dag dat je er zelf niet meer bent. Dan heb je ook niks aan je rijkdom hier. Wanneer ben je nu schatrijk op zo’n manier dat het nooit meer ophoudt? Ik vroeg het op de slotavond aan de kinderen in het publiek. Een kind antwoordde: ‘Als je gelooft in de Here Jezus.’ Inderdaad, uit de mond van kinderen… Wanneer we geloven in Hem die Zijn leven gaf voor ons in de dood en die opstond, dan zijn we schatrijk. En dat houdt nooit meer op. 

We hoorden verhalen die hierover gingen. God geeft ons schatten: God geeft ons schatten in de schepping: deze aarde om op te leven, bloemen, planten, eten, elkaar; wij zijn een schat: door God bedoeld en door Hem gemaakt omdat Hij van ons houdt (Genesis 1-2). We hebben gelijkenissen gehoord over de schat in de akker en de parel van grote waarde. Over alles verkopen om die ene schat in te kunnen bemachtigen waar het om gaat (Mattheus 13:44-46). We luisterden naar het verhaal over een vrouw die veel van Jezus houdt en aan Hem haar grootste schat geeft: ze maakt Zijn voeten nat met haar tranen, droogt ze met haar haar, kust Zijn voeten en zalft ze met kostbare zalf (Lukas 7:36-50). 

Op de slotavond met de ouders erbij vertelden we het verhaal over Jozua 4: over het volk Israël dat de Jordaan oversteekt naar het beloofde land. God herhaalt het wonder dat Hij gedaan heeft eerder bij de Rode Zee. Hij doet de rivier splijten en droog kan het volk erdoor trekken. Om dit nooit te vergeten richten de Israëlieten in opdracht van God een gedenkteken op, bestaande uit twaalf stenen, één voor elk van de stammen. Wanneer de kinderen later zullen vragen ‘wat betekenen deze stenen’, dan moet het volk vertellen van de grote macht van God die het water bedwingt en het volk zo in het beloofde land brengt.  Voor ons is het ook belangrijk om tastbare, visuele voorwerpen om ons heen te hebben die ons doen herinneren aan belangrijke momenten en mensen in ons leven; en vooral: om ons te herinneren aan God. 

Wanneer ben je schatrijk? Als je gelooft in de Here Jezus, klonk het antwoord op de slotavond. Dat zongen we ook in het refrein van het themalied: ‘Blijf dichtbij Jezus. Hij is de grootste schat die je maar vinden kan, kostbaarder dan goud. Hij is alles wat je maar nodig hebt. Dat maakt jou nu schatrijk.’