Op 9 juni vierden we het Pinksterfeest: de uitstorting van de Heilige Geest. Wat een feest om dat met zoveel mensen in de Woudtse kerk samen te vieren! We lazen het Pinksterverhaal uit Handelingen 2 en we lazen Johannes 14:23-29.  

Gods Geest komt wonen in ons: kleine, feilbare, zondige, twijfelende mensen met al onze ups en downs. En toch, Gods Geest komt in ons. De Geest is geen vaag substituut voor Jezus, maar heel concreet God die woont en werkt in ons. God die volmaakt is, woont in mensen die dat niet zijn. Omdat Hij onze vrijheid respecteert, onderwerpt de Geest Zich zelfs aan ons gedrag. Het Nieuwe Testament vertelt over de Geest tegen Wie wij kunnen liegen, die wij verdriet kunnen doen, die wij kunnen uitdoven. Als wij een foute keuze maken, onderwerpen wij God in zekere zin ook aan die verkeerde beslissing. 

Hij komt in ons wonen door Zijn Geest. Hij werkt door ons: de ultieme manier van delegeren. Iedereen die op zijn werk te maken heeft met andere mensen aan wie je werk kunt overdragen of delegeren, weet hoe moeilijk dat is. Want je houdt het graag in eigen hand, want dan weet je tenminste dat het gebeurt zoals jij wilt. En als je het aan een ander overlaat dan moet je dat nog maar afwachten. God betrekt ons maximaal bij Zijn werk. Hij laat toe, dat wij Zijn werk doen, Hij wil dat wij het werk doen van Zijn Koninkrijk. Of omgekeerd: God werkt door ons heen. En dat wij worden ingeschakeld, betekent dat het werk dat Hij aan ons delegeert, dat dat langzaam gaat. En dat we fouten maken, en allerlei blunders. En dat de kerk vaak een puinhoop is. Terwijl Hij het in een oogwenk perfect had kunnen doen. En toch. Hij wil zonder ons geen God zijn. Hij wil dat wij maximaal betrokken zijn bij Zijn werk op aarde. 

Dat God ons Zijn Geest geeft, is dus enorme daad van zelfverloochening: God vertrouwt Zijn reputatie toe aan gewone mensen, doodgewone mensen. En toch, deze mensen, wij, gevuld door de Geest mogen meewerken aan het Koninkrijk van God dat komt. Op ons berouw, vieren de engelen feest; op ons gebed kunnen bergen verplaatst worden. God heeft ons niet nodig; Hij kiest ervoor om via ons Zijn schepping terug te winnen en Zijn Koninkrijk te stichten. 

God heeft dus een enorm risico genomen. Omdat Hij dat gedaan heeft, betekent dat dat de wereld Hem vooral zal leren kennen via christenen. Om Zijn heilige werk in deze wereld te doen, kiest God uit: de onhandige mensen, die blunderen, de haarklovers, de lomperds, de heilige boontjes, en Jan Rap en zijn maat.  

Gods Geest woont in ons. Bij sommige mensen is dat duidelijk zichtbaar. Er zijn mensen bij wie niemand zal ontkennen dat Gods Geest in hen woont. Mensen als Majoor Boshard, Billy Graham. Maar de kans is groot dat onze buurman of collega die personen nooit zullen ontmoeten. De kans is groot dat mijn buurman of collega geen stem uit de hemel zal horen zoals Mozes hoorde vanaf de berg. De kans is groot dat hij in dit leven God niet direct zal zien. Maar onze buurman en collega ziet u, ziet jou, ziet mij wel. Hij ziet u, in wie Gods Geest woont. 

Met Pinksteren worden de tongen van de discipelen losgemaakt. Ze gaan vrijmoedig spreken van God, van Jezus. Laten wij dat ook doen. Want Hij is goed, en Hij leeft.