Wat bijzonder om zo met elkaar de Stille Week te beleven en Pasen te vieren. Wat mooi om in de diensten allerlei verschillende mensen weer in de kerk te kunnen begroeten en wat bemoedigend om ook te zien en te weten dat er zoveel mensen thuis de diensten hebben meebeleefd. We zijn dankbaar voor de betrokkenheid van zoveel mensen aan deze diensten.

Het is Pasen geworden. In deze werkelijkheid. In onze werkelijkheid. De Heer is waarlijk opgestaan! Maria is in tranen en kijkt naar het graf. Jezus noemt haar bij haar naam. Zoals maar Eén op aarde haar naam noemde – Maria, de stem die ze uit duizenden herkent. De stem van Degene die haar van heel veel heeft verlost; voor wie ze alles uit haar handen heeft laten vallen om Hem te volgen. Ze draait zich om en zegt: Rabboeni! Meester… Hij is het. Jezus staat voor haar. Levend. Hij staat voor ons. Levend. En Hij noemt onze naam. En de bedoeling is dat we gaan vertellen. Misschien nog met de tranen in onze ogen en allerlei vragen in ons hart. Dat we gaan vertellen dat wij het zelf ook niet voor mogelijk hielden. Maar dat Jezus werkelijk is opgestaan, tot onze grote verrassing. Dat Hij leeft. Ook nu. Ook vandaag. Daarom is er hoop. Daarom is er toekomst. Voor de wereld en voor ons.