Op 23 september beleefden we als gemeente mijn bevestiging als predikant en mijn intrede in de gemeente. Graag wil ik u via deze weg van harte, van harte bedanken voor deze prachtige dienst en het hartverwarmende welkom. Er zijn veel, heel veel mensen uit de gemeente betrokken geweest bij deze dienst om dit mede mogelijk te maken. Zowel voor als achter de schermen; zowel vanuit de kerkenraad, alsook vanuit de bredere geledingen van de gemeente, zowel door volwassenen als door de kinderen. Vanaf deze plek wil ik ook mijn dank uitspreken naar de kerkenraad, het moderamen en de hele gemeente voor al het vertrouwen dat mij gegeven wordt. Ik heb de dienst beleefd als prachtig, overweldigend en zeer bemoedigend. We danken mensen, we danken elkaar en we danken onze goede God die ons overlaadt met zoveel goeds.
De mooiste dingen in ons leven vallen ons toe II
In mijn eerste stukje in de Samen schreef ik dat de mooiste dingen in ons leven ons toevallen. In de dienst van bevestiging en intrede heb ik dat ook weer ervaren. Op verschillende manieren en momenten. Hierbij wil ik er twee noemen:
Knielen
Een van de unieke ervaringen voor mij in deze dienst was het knielen en alles wat er toen gebeurde. Het knielen voor God in het midden van de gemeente. Ik had net ‘ja’ gezegd. Het eerste wat ik daarna mocht doen, was knielen. Dat is veelzeggend. Na een zo beslissend en publiek ‘ja’, is het eerste wat je doet niet het houden van een preek of het zelf uitspreken van een gebed. Het eerste is dat je knielt. Daarna gebeurt er van alles met je en om je heen. Je ziet het niet – je hoort het alleen. Je hebt de regie niet in handen; je bent niet ‘in control’. En juist wanneer je niet ‘in control’ bent, ontvang je de grootste zegen. De gemeente bidt en zingt om de uitstorting van de Heilige Geest op je. Je hoort dat er mensen om je heen komen staan. Prachtige Bijbelteksten – zegenteksten – worden over je uitgesproken door mensen met wie ik zo ben opgetrokken door de jaren, die zo dicht bij mij staan. De gemeente zingt de zegenbede toe uit Psalm 134. Het is overweldigend en groot. En zo bijzonder. En ondertussen ben je nog steeds geknield – voor God. De mooiste dingen in ons leven vallen ons toe – wanneer we geknield zijn.
Knielen is een uitbeelding met ons lichaam van iets wat we belijden met onze mond en ons hart: het erkennen dat de HEER onze God is, dat we afhankelijk zijn van Hem. Dat belijden we met onze mond en ons hart. Dat is heel goed. Maar het is ook zo heilzaam om het te belijden met ons lichaam door te knielen. Niet alleen op een bijzonder moment in ons leven, maar veel vaker, ook zelf wanneer we bidden bijvoorbeeld. Het valt te proberen..
Het welkom door de kinderen
Na de preek kwamen de kinderen terug van de kindernevendienst. Dat wist ik. Maar ik wist niet dat ze zó zouden terugkomen. In optocht – al zingend, een lied dat helemaal het thema van de preek verwoordde: ‘Wees blij in de Heer en zing verheugd’. Het lied begon te klinken van ver weg, en werd steeds sterker naarmate de kinderen dichterbij kwamen. Zij boden mij een grote pot aan met een handje van elk kind, met ieders naam en welkomstekst. En alsof dat nog niet genoeg was, ook een plaat met prachtige foto, de tekst van de preek – Filippenzen 4:4 – en alle namen van de kinderen erop. De plaat prijkt op mijn koelkast en de handen staan in de vensterbank. De mooiste dingen in ons leven vallen ons toe – ook door de kinderen van de gemeente die ons zoveel liefde geven en ons herinneren aan Hem.