15 november

In deze dienst hebben we het Heilig Avondmaal gevierd, met de gemeenteleden in de kerk, en ook samen met ieder die thuis met ons verbonden is. We lazen Mattheus 25:1-13: over de wijze en de dwaze meisjes die wachten op de komst van de bruidegom. Net zoals wij wachten op de wederkomst van Christus. De uitnodiging voor het feest accepteren is 1 ding. Jezelf voorbereiden op wat de toekomst betekent een ander ding. Dat hoort er wel bij. Uit de manier waarop we ons voorbereiden, blijkt hoe serieus we de uitnodiging nemen. Geldt ook voor een ‘gewone’ bruiloftsuitnodiging.

Jezus roept ons op om waakzaam te zijn, om voorbereid te zijn op Zijn komst. En om te volharden in de tussentijd.

We zijn ongeduldige mensen. We willen geluk. En we willen het nu. Maar tijd is niet iets wat wij managen. Tijd is niet ons bezit. Tijd is een geschenk. Een geschenk van God. Een geschenk dat we krijgen om te gebruiken om Hem te aanbidden. We hebben de kerk nodig om ons daaraan te herinneren. Tijd is niet van mij. De tijd is van God. de tijd draait om God: om wat Hij heeft gedaan, wat Hij doet en wat Hij zal doen.

De tijd is van God. Waar worden wij toe geroepen? Om te wachten en te hopen. Wachten is een daad van geloof. Gericht op de toekomst. En de zekerheid van onze hoop is geworteld in het verleden: in Jezus, in Zijn beloften en Zijn opstanding. Als het goed is, zijn we in ons wachten en in ons hopen op Hem gericht.

En terwijl we wachten, is het geen verloren tijd. In het wachten ervaren we des te meer dat deze wereld niet is zoals God die bedoelt. En roept Jezus ons op Hem na te volgen en onze naasten lief te hebben als onszelf en dat te laten zien met daden. Wij zijn geroepen om het licht van Gods liefde voor deze wereld te laten schijnen. Ongeacht hoe donker de nacht is. Ongeacht hoelang de nacht duurt. Totdat Hij komt.

22 november

Dit is de laatste zondag van het kerkelijk jaar: de zondag waarop wij de overledenen gedenken.

Wij gedenken allen die tot onze gemeente hebben behoord of zich met onze gemeente verbonden hebben geweten. Tevens gedenken wij andere personen van wie gemeenteleden het op prijs stellen dat ook hun namen genoemd worden.