Op 1 september vieren we bij leven en welzijn het Heilig Avondmaal. In de ochtenddienst lezen we Kolossenzen 3:5-17: een nieuw leven door Christus. In de avonddienst lezen we verder in deze brief. Dan lezen we Kolossenzen 3:18-4:6 over christen zijn in een niet-christelijke wereld. We zien uit naar deze diensten waarin we elkaar mogen begroeten aan de tafel van Christus. 

Op 18 augustus lazen we Kolossenzen 1:24-2:3, over het lijden voor Christus. Wij geloven dat Jezus heeft geleden en is opgestaan uit de dood. Wat betekent dat voor ons lijden, wat leren we daarvan? Philip Yancey schrijft hierover in zijn boek ‘Waar is God als het pijn doet’. Hier een aantal gedachten naar aanleiding van wat hij schrijft. 

Door het lijden van Jezus leren we om ons leven en wat er nu speelt in ons leven, om dat te beoordelen op basis van de toekomst. Wat er nu speelt in ons leven, dat is het einde niet. De donkerste vrijdag uit de geschiedenis, die noemen we Goede Vrijdag, vanwege wat er gebeurde op Pasen. En omdat dat is gebeurd, hebben we de zekere hoop dat God de nieuwe hemel en nieuwe aarde zal stichten. ‘Want ik ben ervan overtuigd, dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die over ons geopenbaard zal worden.’ (Rom 8:18). 

Door het lijden van Jezus, leren we dat lijden kan worden getransformeerd. Dat we elkaar wijzen op het kruis van Jezus, dat doen we niet om het lijden te verklaren. Het zien op het kruis van Jezus betekent niet dat we begrijpen waarom we zelf lijden. Het betekent niet dat we daardoor ineens kanker snappen. Waarom dat gebeurt, en hoe dat gebeurt en waarom wij. We heffen onze ogen op naar het kruis, vanwaar onze hulp komt, zodat we zien dat God deelt in onze levenssituatie. En dat Hij daarom te vertrouwen is. dat Hij ook te vertrouwen is in het lijden, juist in het lijden. God nam het ergste dat kon gebeuren: de executie van Zijn Zoon, en dat transformeerde Hij in de overwinning op het kwaad en de dood. Daarmee geeft Hij ons ook de hoop dat God ook het lijden dat wij doormaken kan transformeren. Door Zijn dood en opstanding, kunnen wij er zeker van zijn dat geen verzoeking, ziekte, echtscheiding, werkloosheid, faillissement, verdriet, ooit buiten het bereik is van de macht van Jezus. 

Door het lijden van Jezus, leren we een nieuwe betekenis van lijden. In het Oude Testament waren gelovigen geschokt als er lijden op hun pad kwam. Ze verwachtten dat God hun rechtvaardigheid en geloof zou belonen met aardse voorspoed. Het Nieuwe Testament laat een verandering zien. De NT schrijvers verwachten juist het tegenovergestelde. Jezus was niet uitgesloten van het lijden van deze wereld. Wij worden daar ook niet van uitgesloten. Lijden kan een betekenis krijgen als we het beschouwen als horend bij het kruis dat we op ons nemen wanneer we Jezus volgen. Christus neemt onze pijn niet altijd weg; maar Hij vult ze met betekenis en neemt ze op in Zijn lijden. 

We kunnen lijden ten behoeve van het lichaam van Christus. Als iemand die zich inzet voor recht naar de gevangenis moet; als je bereid bent te verhuizen naar een moeilijke wijk ipv de villawijk, om juist daar het verschil te kunnen maken, als je vasthoudt aan liefde en trouw juist als het moeilijk is, als een ouder blijft wachten op de terugkeer van zijn dwalende kind, als je een succesvolle loopbaan hebt, maar niet valt voor de verleiding van nog meer geld en succes en daar nee tegen zegt (omdat je ja zegt tegen je partner, je kinderen, je kerk). Dan zijn dat allemaal situaties van lijden, – in het klein en in het groot. En we krijgen de belofte dat daar betekenis in zit en dat we delen in het lijden van Christus en ook in Zijn heerlijkheid. 

Door het lijden van Jezus, leren we dat Jezus werkelijk mijn pijn begrijpt. Vanwege Jezus hoeven we ons nooit meer af te vragen of het God wat kan schelen dat wij lijden. Dat we lijden betekent niet dat God ons verlaten heeft. Hij hoort het zuchten van de schepping; en Hij verzekert ons dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegenover de heerlijkheid die over ons geopenbaard zal worden.