Het was een memorable zondag… In de ochtenddienst hebben we stil gestaan bij een bijzonder gebeuren: onze organist Albert Moerman is al 50 jaar aan onze gemeente verbonden als organist. Dit is een mijlpaal waar we als kerkenraad en gemeente bijzonder dankbaar voor zijn. Wat mooi om hier tijdens en na de dienst samen bij stil te staan. We danken Albert voor 50 jaar prachtig orgelspel, trouwe inzet en toewijding aan onze gemeente. En toewijding om de lofzang aan God gaande te houden op deze plek. We danken Albert voor al deze jaren; en we hopen nog een tijd lang van zijn orgelspel te kunnen genieten. We danken ook Lucy die hem al die jaren hierin heeft gesteund. En bovenal danken we onze goede God die ons zo zegent. 

In de dienst dachten we na over een stukje uit de Bergrede uit Lukas: Jezus zegt: ‘Heb jullie vijanden lief en doe goed aan hen die jullie haten’ (Lukas 6:27). Liefde voor vijanden: de hoogste vorm van liefde die denkbaar is. Een moeilijke tekst, die we misschien liever zouden overslaan. Maar een oproep van Jezus – dus iets wat we niet naast ons neer kunnen leggen. In zoverre wij Jezus niet volgen, in zoverre laten we de Geest van God niet toe in ons leven. Het is de bedoeling dat het evangelie ons verandert. Als we dit niet doen, zijn we dan wel veranderd? In een context van vijanden, mensen die ons haten, die ons vervloeken en ons slecht behandelen roept Jezus ons op: Heb lief, doe goed, zegen en bid. Als een lied om te zingen, tegen de klippen op. En waarom zouden we dat doen? Vanwege God Zelf. Want Hij is goed voor wie ondankbaar is en kwaadwillig. Met andere woorden: Want Hij is goed voor ons. We hebben allemaal Zijn genade even hard nodig. En Zijn Geest. Onze vijanden liefhebben, dat is het werk van de Heilige Geest in ons leven. Dat gebeurt als we onder de indruk raken van een grotere liefde dan die van ons eigen hart, een grotere genade dan die wij ons kunnen voorstellen: de liefde van God, en Zijn genade. Jezus gaat ons voor. Hij heeft ons laten zien wat het betekent: heb lief, doe goed, zegen en bid. Dat heeft Hij ons laten zien in Zijn hele leven op aarde, en zeker ook rondom het kruis waar Zijn liefde voor ons ultiem blijkt.

Op zondagmorgen 24 februari ga ik voor in Kamperland. Op de plek waar mijn Opa vandaan komt. Op 3 maart ga ik ’s avonds voor in De Rijstuin. We vervolgen waarschijnlijk onze lezing in Lucas; Lucas 6:39-49 staat op het rooster.