Afgelopen zondag beleefden we een feestelijke dienst. De Heilige Doop is bediend aan Sven. En we mochten weer zingen met de hele gemeente… wat een feest! We lazen Genesis 15 en Marcus 10: 13-16.

God openbaart Zich aan Abraham op een heel bijzondere manier. En Abraham reageert met twijfel.
Hoe reageert God op de twijfel van Abram? Met een belofte en een teken; op de meest liefdevolle manier.

Wat is dat twijfel? Daar zitten 2 kanten aan. De ene kant is: al die vragen die we kunnen hebben over God, en over de Bijbel en hoe dat dan zit met God en deze wereld, en ons leven. Kortom: hoe kan ik zeker over God? Dat Hij werkelijk bestaat, dat Hij me werkelijk kent, dat Hij werkelijk Zijn Zoon heeft gegeven? Hoe kan ik zeker zijn over God? En dat Hij werkelijk doet wat Hij zegt? Ook al die grote woorden in de doop?

Maar er zit nog een andere kant aan: want we kunnen best vragen hebben over God, maar we kunnen ook beseffen: God is zo groot, Hij doet wat Hij zegt, Hij is te vertrouwen. Dat is het punt niet… maar het punt is wel: hoe kan ik zeker zijn over mezelf? Ik wankel zo makkelijk, ik word zo makkelijk van de wijs gebracht. God zal echt wel doen wat Hij zegt, maar ik? Ik weet niet of ik wel ga doen wat ik zeg, of ik mijn woord wel houd. Ik kan wel een belofte doen aan God om met Hem te leven, maar ga ik mijn woord wel houden? Ben ik wel te vertrouwen?

God sluit een verbond met Abraham op zo’n manier dat Hij laat zien dat Hij te vertrouwen is; en dat wij ons aan Hem kunnen overgeven, helemaal. Hij gebruikt daarvoor het ritueel van verbondssluiting dat bekend was in de wereld van Abraham: dieren werden door midden gesneden en tegenover elkaar gelegd. De verbondspartijen (of alleen de zwakkere partij) liepen dan tussen de stukken door. Dat was hun manier van een handtekening zetten onder een contract. Het uitbeelden van de consequentie wanneer je je niet zou houden aan de afspraken. Daarmee zei je eigenlijk: laat er met mij gebeuren wat met deze dieren gebeurd is, als ik me niet houd aan mijn woord; oftewel: dan zal ik betalen met mijn leven. Deze verbondssluiting is opmerkelijk. Want God Zelf gaat tussen de helften van de dieren door. Abraham niet.

Oftewel, God zegt: Ik neem de verantwoordelijkheid op Me voor dit verbond. Als Ik Me niet houd aan de afspraak, als Ik faal, zal Ik betalen, met Mijn leven. En Hij zegt ook nog iets anders: Ik neem ook de verantwoordelijkheid op Me voor jouw deel van het verbond. Ook als jij je niet houdt aan de afspraak, als jij faalt, dan zal Ik betalen, met Mijn leven…

Dit is evangelie. Helemaal aan het begin van de Bijbel klinkt evangelie. Hier blijkt wie God is. Eeuwen later blijkt hoever God gaat om Zich aan deze belofte te houden: Hij wordt mens in Christus en sterft voor ons aan het kruis om ons het leven te geven. Hij neemt ons mee, door Zijn dood heen, en in Zijn Opstanding. Hoe groot is Zijn liefde voor ons..