In de dienst van 30 augustus hebben we stil gestaan bij het afscheid van Albert Moerman als organist. Een zeer gedenkwaardig moment nadat hij ruim 51 jaar onze vaste organist is geweest… We zijn Albert zeer, zeer dankbaar voor alle jaren waarin hij ons begeleid heeft met prachtig orgelspel en ons daarmee voorging in de lofzang aan God. We zullen hem missen!
We hebben in de dienst genoten van de schitterende door hemzelf samengestelde liturgie. We lazen o.a. Psalm 67, een gebed om zegen.
Wat is de zegen van God? De momenten dat God ingrijpt om te redden. Bij Israël: Hij heeft ze gered uit Egypte, en later gered uit de ballingschap in Babel. Gods zegen kun je zien als specifieke gebeurtenissen. Ook in ons eigen leven. dat je je man ontmoette, of je vrouw; dat je kinderen kreeg, dat je beter werd. Zegen van God – concrete gebeurtenissen.
Tegelijkertijd kun je Gods zegen ook zien in Zijn gestage aanwezigheid in ons leven door de jaren heen. We hebben niet altijd concrete momenten die we aan God linken. Maar Hij was er wel. Hij is er. Dat je uit een dal omhoog kon krabbelen, hoe lastig misschien ook, maar toch. Dat je het volgehouden hebt. Dat je moed hebt om verder te gaan. Dat zijn dingen die wij als christenen ervaren. Maar het is een zegen die God veel breder geeft, aan de hele mensheid. En we danken God.
‘Dat de volken U loven, God.’ De psalm is ook een oproep om God te loven. Dat is ook wat je doet als organist. Je bent niet in de eerste plaats degene die geluid uit het instrument haalt. Dat ook. Het gaat veel dieper. Met dat je dat doet, roep je de mensen op om God te loven. De organist heeft een priesterlijke taak. Om ons op te roepen God te loven en daarin voor te gaan. Dat hebben we zo nodig. Want we zouden overal aan toekomen, behalve daaraan… God is het zo waard. Hij is zo groot en zo goed. En ook… wij hebben zo de neiging om met onszelf bezig te zijn. Met onze eigen kleine zorgen en grote zorgen, met onze deadlines, met het nieuwe schooljaar, en hoe gaat dat weer lukken met thuiswerken, of snakken we ernaar om weg te kunnen naar kantoor… en hoelang gaat dit nog duren allemaal, met de 1,5 meter enzo. We praten erover, we speculeren erover. Maar knappen we daarvan op. Nee! Het loven van God daar knappen we van op. Het tilt ons daar bovenuit. We komen eindelijk los van onze eigen sores. Het maakt ons lichter. En het maakt al die gedoetjes van ons wat minder belangrijk.
God zegent ons. Op allerlei manieren. En God zegent ons elke week op het einde van de dienst.
De zegen is een brug. Een brug tussen de eredienst, het feest, en het gewone leven van de gemeenschap buiten de kerk. Wat er gebeurd is in de kerk, dat wordt gegeven aan de mensen die erbij waren, om het mee te dragen het leven in, de wereld in. Wij vertegenwoordigen God op aarde. Hij gaat met ons mee de wereld in.
Wij zijn priesters voor onze omgeving…. de organist is een priester…. En de kerkgangers zijn dat ook. Wij zitten hier; wij luisteren thuis mee. Niet alleen voor onszelf. Maar wij zitten ook hier namens al die mensen die hier niet zijn. Om namens hen God te bidden om zegen en die zegen met hen te delen. Als priester.
We lazen Lukas 24. Voordat Jezus werd opgenomen in de hemel, zegende Hij de discipelen. Hij zegent hen en Hij zegent ons. Omdat Hij ons zegent, kunnen wij rusten en wanneer de tijd daar is, onze taak neerleggen. In het besef dat het niet van ons afhangt. Hij zegent ons. En daarom kunnen we verder. Hoopvol. En met een loflied op onze lippen.