In deze dienst hadden we geïntegreerde Kindernevendienst. Fijn om met zoveel kinderen en volwassenen bij elkaar te zijn. We lazen uit Genesis 43/44 over Jozef en zijn broers. De zilveren beker van Jozef werd gevonden in de reiszak van Benjamin. De broers schrokken zich wild. Dat betekende dat Benjamin gevangen genomen zou worden. Ze gingen terug naar Jozef. Wanhopig boden ze zich allemaal aan als slaaf. Jozef reageert: “Nee, alleen Benjamin; jullie kunnen naar huis gaan.”

Dat hele gebeuren van die beker, dat die gevonden wordt bij Benjamin, dat ze terugkomen, en dat hij dreigt dat Benjamin zijn slaaf wordt. Wat doet Jozef hiermee? Doelbewust brengt hij zijn broers in de problemen. Hij brengt ze in deze situatie die heel erg lijkt op de situatie zoveel jaar geleden toen de broers hem verkochten als slaaf, en zij naar huis gingen. Waarom doet Jozef dat?  Hij zorgt voor een situatie waarin zijn broers voor een keuze staan. Kiezen ze voor zichzelf en laten ze hun broer Benjamin als slaaf achterblijven? Of kiezen ze voor hem en bieden ze zichzelf aan in zijn plaats? Oftewel: hij geeft zijn broers de kans om te laten zien: zijn ze veranderd door de jaren, hebben ze beseft wat ze toen hebben gedaan?

Kan Jozef niet gewoon gelijk zeggen wie hij is? Kan hij niet gelijk zijn broers uit hun ellende helpen? En zeggen: ik ben het, jullie broer Jozef, die jullie verkocht hebben. Maar ik heb jullie vergeven. Waarom gaat hij door dit hele gebeuren?

Jozef doet eigenlijk wat God met ons doet: Hij vergeeft ons. En Hij wil dat het verder gaat dan dat. Hij wil dat we ook heel worden, dat we omkeren naar Hem. En dat dat blijkt uit ons leven. Doordat we liefde tonen. En dat we liefde tonen, blijkt ook daaruit of we opkomen voor een ander. Voor de jongen in de klas die geen vriendjes heeft. Vraag hem erbij! Voor het meisje dat zo stil is, en je weet niet waarom. Vraag haar te spelen.

Dus Jozef doet eigenlijk wat God met ons doet..En Juda stapt naar voren. Degene die jaren geleden het voortouw nam met het verkopen van Jozef. Wat laat Juda zien? Dat hij geleerd heeft van het verleden. Hij is niet meer zo egoïstisch als toen. Hij komt niet op voor zichzelf. Hij komt op voor Benjamin. Uit liefde voor Benjamin en voor zijn vader. Hij springt in de bres voor Benjamin. En hij wil zijn eigen leven opofferen. Laat mij slaaf worden en laat Benjamin vrij. Ik neem de straf op me. Ik zal betalen. Juda had zijn broer kunnen opofferen. Net zoals hij eerder gedaan had, al die jaren geleden. Had hij weer kunnen doen. Maar dat doet hij niet. Hij is veranderd. Nu offert hij zichzelf op, hij is bereid zijn eigen leven te geven. Om zijn broer te sparen. En dat is het grote keerpunt in het verhaal.. En dan kan Jozef vertellen wie hij is.. en kan hij het goed maken met zijn broers.

Wat Juda hier doet, dat doet denken aan wat iemand anders eeuwen later gedaan heeft. Aan wat Jezus heeft gedaan voor ons. Wij als mensen, leven uit onszelf los van God. En Hij heeft verdriet over hoe wij Hem zo vergeten. En God wil ons terugwinnen. Dat we weer bij Hem komen. Hij wil ons vergeven. Hij stuurt Zijn Zoon in de wereld: Jezus. Hij is opgekomen voor ons. Juda was bereid zijn leven te geven voor ons. Jezus ging veel verder: Hij heeft echt Zijn leven gegeven voor ons. Helemaal. Om ons te verlossen, om ons te vergeven. Zodat wij vrij zijn, en het eeuwige leven krijgen bij Hem. Geloof in Hem. Dan word je vrij. Ook vrij om op te komen voor een ander.