Op 17 november vieren we het Heilig Avondmaal. Het is altijd goed om daar van tevoren persoonlijk ook bij stil te staan. Hierbij wat gedachten uit het ‘oude’ Avondmaalsformulier dat nog altijd even actueel is: 

We kijken naar wat achter ons ligt. We hebben God niet liefgehad boven alles en we hebben onze naaste niet lief gehad als onszelf. We schieten tekort, ondanks onze beste bedoelingen en onze beste momenten. Daarom verootmoedigen we onszelf voor God.

We richten ons nu op de vaste belofte van God: wanneer we onze zonden belijden voor Hem, vergeeft Hij ons al onze zonden door Jezus Christus, onze gekruisigde en opgestane Heer. Geloof je dat? 

Wat betekent dat voor de toekomst? We beloven dat we voortaan in dankbaarheid aan God willen leven, en in liefde en eenheid met onze naasten.

Hier een recente stem, die van de Amerikaanse schrijfster Rachel Held Evans die een paar maanden geleden overleed op 37 jarige leeftijd. ‘Dit is waar het Koninkrijk van God op lijkt: een groep mensen die hun leven niet op een rijtje hebben, die samen om een tafel zitten. Niet omdat ze rijk zijn of waardig of goed, maar omdat ze honger hebben en omdat ze ja hebben gezegd. En er is altijd ruimte voor meer mensen.’ (Rachel Held Evans, Searching for Sunday: Loving, Leaving and Finding the Church)