Het was bijzonder om met elkaar de Stille Week te beleven. Het was voor mij de eerste keer om deze diensten met deze liturgie zo hier te beleven. Het was mooi en goed: elke dienst had zijn eigen accenten, inhoud en bijbehorende rituelen. Op donderdag stonden we stil bij het Pascha (Exodus 12) en het Laatste Avondmaal dat Jezus met Zijn discipelen vierde (Lukas 22). We vierden het Avondmaal samen. Op vrijdag lazen en zongen we over het Lijdensevangelie (Lukas 22 en 23), in een verstilde dienst. In de Paaswake was er ook verstilling. Het was mooi hoe in een donkere kerk op zaterdagavond het licht werd binnen gebracht, hoe de kerk steeds lichter werd en buiten steeds donkerder. We lazen over de schepping (Genesis 1), over de uittocht uit Egypte (Exodus 14), over God die leven brengt in het dal van de dorre doodsbeenderen (Ezechiël 37). We herdachten onze doop en beleden ons geloof. We lazen het Opstandingsevangelie (Lukas 24). Het is indrukwekkend om dat evangelie te horen tegen de achtergrond van de eerder gelezen passages: God gaat Zijn weg met ons door de geschiedenis; Hij schept ons, Hij verlost ons. We vierden het Avondmaal en zongen lofliederen. Diezelfde avond en nacht hebben de tieners van Next Level en Level Up het Paasverhaal op een bijzondere manier beleefd: onder leiding van Aartjan en Renate hebben zij via de PaasChallenge het lijdensverhaal en de Opstanding op een andere manier beleefd: op verschillende plekken, waaronder De Rijstuin, ’t Woudt en bij een aantal gemeenteleden thuis. De Paasviering die we in de Paaswake op een ingetogen manier begonnen, hebben we op Paasmorgen jubelend, uitbundiger voortgezet. Wat mooi om met elkaar de dag te beginnen met een Paasontbijt. Het was een feest: met een volle kerk, en veel kinderen konden we uit volle borst de Paasliederen zingen en elkaar begroeten met ‘de Heer is waarlijk opgestaan’! De Kindernevendienst heeft het Paasproject afgesloten. Wat mooi om zo met elkaar, samen met de KND, deze weken te hebben toegeleefd naar dit grote feest. Een paar kinderen van de MaandagMiddagBijbelClub gaven toelichting op wat we de afgelopen weken gedaan hebben. Wat is het toch bemoedigend om over het evangelie te horen uit de mond van kinderen.. Om de woorden van een van de kinderen over te nemen: ‘God, mijn Redder’ en ‘Jezus mijn Held’. 

Op Paasmorgen lazen we het Paasevangelie uit Lukas 24:1-12. Over de vrouwen die naar het graf van Jezus gingen, om Hem te balsemen, gedreven door liefde. Ze zien dat de steen is weggerold en dat het graf leeg is, tot hun ontsteltenis. Ze schrikken van de engelen. ‘Waarom zoekt u de Levende bij de doden?’ Dat zegt de engel tegen de vrouwen. Nou ja, de vrouwen die zoeken Hem tenminste nog. Iets waar de discipelen allang mee opgehouden waren.  Ze zoeken Hem. Uit liefde. Om Hem het laatste eerbetoon van liefde te geven. Maar ze zoeken Hem op de verkeerde plek. 

Dat was niet alleen iets wat de vrouwen deden. Die fout maken wij ook vaak. Dat wij vooral aan de Opstanding denken als iets van lang geleden. Maar Hij is de Levende, dus we kunnen Hem ontmoeten; hier en nu. 

De Opstanding is het grote gebeuren van het christelijk geloof. Het grote gebeuren van Jezus die opstond uit de dood 2000 jaar geleden. Wat toen gebeurde, is het grootste gebeuren uit de geschiedenis en dat bepaalt onze toekomst, ons leven. Het is de belofte dat wanneer wij in Hem geloven, Hij ons met Hem zal opwekken aan het einde van de tijden. 

Maar wat het ook is: het noopt ons tot het stellen van de volgende vragen over ons leven nu. Waar in je leven is het nodig om vandaag opstanding te ervaren? Waar is de dood binnen gekomen in je leven? Wat moet je achter je laten in het graf zodat je vandaag kunt opstaan tot een nieuw leven? 

Wat het ook is: Opstanding is ook wat er met ons gebeurt elke dag dat we onze naam horen roepen, en ons omkeren en zien dat het Jezus is. Niet als illusie; niet als iets wat we onszelf aanpraten. Maar echt. 

Waar ontmoeten wij Jezus nu? 

In het Avondmaal. Wanneer we Zijn lichaam en bloed ontvangen en Christus werkelijk aanwezig is. We ontmoeten Hem in Zijn Woord. We ontmoeten Hem in zingen en in bidden. We ontmoeten Hem in de kerk. Hier op deze plek. Maar ook in verbondenheid met bijvoorbeeld de christenen in Aleppo, die getuigen op de puinhopen van hun kerk. We ontmoeten Jezus bij een gemeentelid die ligt op zijn sterfbed; maar vredig is en dankbaar en vol vertrouwen richting de toekomst gaat. We ontmoeten Jezus waar we dankbaarheid merken ondanks de omstandigheden in ons leven. We ontmoeten Jezus waar mensen werkelijk omkeren en Jezus volgen. Want Hij leeft. Dat vieren we: 

Christus is gestorven, Christus is opgestaan en Christus komt terug!